Zaburzenia lękowe

ZABURZENIA LĘKOWE – przejawiają się odczuwaniem irracjonalnego lęku o bardzo dużej sile.
Wyróżnia sie kilka podstawowych rodzajów takich zaburzeń:
fobie specyficzne
fobie społeczne
zespól paniki z agorafobią i bez niej
zespół uogólnionego lęku
zaburzenie obsesyjno kompulsyjne
zespół stresu pourazowego

FOBIA – jest to uporczywy, silny lęk przed konkretnymi przedmiotami lub sytuacjami, które nie stanowia realnego zagrożenia. Osoby cierpiące na fobie starają się za wszelką cenę unikać kontaktu z takimi przedmiotami lub sytuacjami.

FOBIE SPECYFICZNE – moga dotyczyc zwierząt (np. węży, pająków) czy rozmaitych elementów otoczenia (np. woda, góry, tunele, mosty). Są niewspółmiernie silne w stosunku do realnego niebezpieczeństwa. Przymus unikania sytuacji wzbudzającej lęk oraz stres przeżywany w zetknięciu z nią poważnie zakłócają normalne funkcjonowanie. Fobie specyficzne pojawiają się najczęściej w dzieciństwie.
Najczęściej występujące fobie specyficzne to:
– akrofobia (lęk wysokości)
– algofobia (lęk przed bólem)
– astrafobia (lęk przed grzmotami, błyskawicami)
– klaustrofobia (lęk przed zamknięta przestrzenią)
– hydrofobia (lęk przed wodą)
– monofobia (lęk przed samotnością, opuszczeniem)
– mysofobia (lęk przed zakażeniem, zarazkami)
– noktofobia (lęk przed ciemnością)
– ochlofobia (lęk przed tłumem ludzi)
– patofobia (lęk przed chorobami)
– pirofobia (lęk przed ogniem)
– zoofobia (lęk przed zwierzętami)

FOBIE SPOŁECZNE – dotyczą sytuacji społecznych, w których dana osoba jest obserwowana przez innych, boi się kompromitacji lub upokorzenia. Mogą dotyczyć konkretnych wystąpień publicznych lub rozmaitych form relacji międzyludzkich. Rozpoczynają się zazwyczaj w wieku dojrzewania lub na początku dorosłości. Ponad połowa ludzi cierpiących na fobię społeczną przynajmniej przez pewien okres w życiu cierpi również na inne zaburzenia lękowe (np. napady paniki, zespół uogólnionego lęku, fobię specyficzną lub zespół stresu pourazowego). Ponadto mniej więcej jedna trzecia nadużywa alkoholu w celu zmniejszenia lęku i dodania sobie odwagi np. pijąc przed udaniem się na przyjęcie.

ZESPÓŁ PANIKI Z AGORAFOBIĄ – ataki paniki pojawiają się bez uprzedzenia i towarzyszą im nagłe uczucia przerażenia. Do objawów fizycznych należą bóle w klatce piersiowej, palpitacje serca, spłycenie oddechu, zawroty głowy, dolegliwości w okolicy brzucha, uczucia nierealności i lęk przed śmiercią. Często osoba dotknięta takimi atakami stara się unikać sytuacji, w których mogą one wystąpić; wówczas nazywane jest to zaburzeniem lękowym z agorafobią.

ZESPÓŁ UOGÓLNIONEGO LĘKU (GAD) – to przewlekłe, wolno płynące, bezprzedmiotowe stany niepokoju i poczucia zagrożenia, utrzymujące się uporczywie przez cały czas i nie modyfikowane zewnętrzną sytuacją. Zaburzenia te trwają ze zmiennym nasileniem, przez co najmniej 6 miesięcy. GAD charakteryzuje się nasilonym i niczym nieuzasadnionymi obawami, które potęgowane są przez zaburzenia snu, nadmierną potliwość, a także objawy somatyczne (napięcie mięśniowe, przyspieszenie akcji serca i oddychania, zaburzenia układu pokarmowego i moczowo-płciowego).

ZABURZENIE OBSESYJNO-KOMPULSYJNE – jest to stan, w którym ludzie cierpią na stale nawracające, niechciane myśli i/lub zachowania, których nie są w stanie kontrolować. Typową obsesją jest obawa przed zanieczyszczeniem, ciągłe wątpliwości np. niepewność,czy żelazko zostało wyłączone lub niespokojne myśli o treściach seksualnych lub religijnych. Do kompulsyjnych zaburzeń należy częste mycie się, sprawdzanie, porządkowanie lub liczenie.

ZESPÓŁ STRESU POURAZOWEGO – przyczyną powstania tego zaburzenia mogą być dramatyczne przeżycia, w których wystąpiły lub mogły wystąpić poważne obrażenia fizyczne. Przykładami takich wydarzeń mogą być przeżycia gwałtu, przemocy w dzieciństwie, wojny lub klęski żywiołowej. Powszechnymi objawami zaburzeń są nawracające wspomnienia, w czasie których osoba dotknięta nimi przeżywa na nowo swoje przerażające doświadczenie, koszmary nocne, depresję, uczucia złości lub rozdrażnienia.